La Iglesia «no puede estar ajena a los sufrimientos de los más débiles espiritual y materialmente, aunque se vea expuesta a la incomprensión»
(Arzobispo Julián Barrio, 30-12-08)
Acoger la gracia de Dios y vivir una vida al servicio de los demás son los apoyos del peregrino hacia la ciudadanía de los santos en la sencillez de la vida cotidiana, superando la negligencia, la superficialidad y el conformismo y asumiendo la paradoja de que quien quiera ser el primero deberá hacerse servidor de todos porque el Hijo del Hombre ha venido a servir y no a ser servido, sin acomodar el Evangelio a

Dende esta perspectiva, a Igrexa no pode estar allea aos sufrimentos dos máis débiles espiritual e materialmente aínda que se vexa exposta á incomprensión. Ante isto, o camiño que o cristián debe andar non é o do privilexio senón o de beber o cáliz do Señor, dando testemuño valente e decidido da nosa vocación cristiá e anunciando a Cristo sen impoñer nada a ninguén; non porque nos consideremos mellores que os demais senón porque habemos de deixar que a forza de Deus actúe na nosa vida.
Compartir a sorte de Cristo é servir a fondo perdido e servir así é empezar a vivir e facer que os demais teñan as condicións necesarias para que non se vexa ferida a súa dignidade de persoas. “Quen garde a súa vida, pérdea, e o que entrega a súa vida a gana”.
0 comentarios por + Con todos los que sufren +
Publicar un comentario